O chumbo

Por Rubén Fraga Tizón4º ESO CPI Virxe da Cela 

O chumbo é un elemento químico da táboa periódica, cuxo símbolo é Pb (do latín plumbum) e o seu número atómico é 82 segundo a táboa actual, xa que non formaba parte na táboa periódica de Mendeléyev que non o recoñecía como un elemento metálico común pola súa gran elasticidade molecular.

 O chumbo de cando en cando atópase no seu estado elemental pero principalmente preséntase como sulfuro de chumbo na galena.

 

 O principal uso do chumbo é a fabricación de baterías para a automoción, cuxo uso co tempo viuse incrementando, pasando dun 22% en 1970 a un 80% na actualidade. Na actualidade principal país produtor de chumbo é China, seguido de Australia e Perú.

 

O chumbo e a historia

Desde fai miles de anos o chumbo formou parte da civilización humana, xa que abunda e é fácil de fundir. Os usos do mesmo foron variando, así pois, antigamente utilizábase en láminas para a escritura, no Imperio Romano para recubrir canos e bañeiras e na Idade Media utilizábase para os revestimentos do armazón de madeira das frechas, na construción e na fabricación de teitos, medallones, etc.

Tamén se utilizaban para facer plumbatas que eran dardos curtos e lixeiros que se usaba na antigüidade ata a Idade Media. Esta arma xa foi utilizada no ano 500 a. C., máis tarde polas lexións romanas logo polas tribus xermánicas durante o Período de Migración e ata finais da Idade Media.. A lonxitude e a forma da punta da plumbata a miúdo variaban.

 

 

 

     

 

 

 

 

A contaminacion do chumbo

O chumbo é neurotóxico. Se inxires moito, podes dañarte o cerebro e o sistema nervioso central de maneira irreversible.Entre os numerosos síntomas relacionados coa exposición excesiva ao plomo atópanse a cegueira, o insomnio, a insuficiencia renal, a pérdida de audición, o cancro, a parálisis e as convulsións. Na súa manifestación máis aguda produce bruscas alucinacións, que perturban por igual a vítimas  e observadores, e que solen ir seguidas do coma e a morte.

 Entre as principais fontes de contaminación ambiental destacan a explotación mineira, a metalurgia, as actividades de fabricación e reciclaxe e, nalgúns países, o uso persistente de pinturas e gasolinas con chumbo. Máis de tres cuartas partes do consumo mundial de chumbo corresponden á fabricación de baterías para vehículos de motor. Este metal tamén se utiliza en moitos outros produtos, como pigmentos, pinturas, material de soldadura, vidreiras, vaixelas de cristal, municións, esmaltes cerámicos, artigos de xoiería e xoguetes, así como nalgúns produtos cosméticos e medicamentos tradicionais. Tamén pode conter chumbo a auga potable canalizada a través de tubaxes de chumbo ou con soldadura a base deste metal.

A morte de Beethoven

Ludwig van Beethoven morreu porque o encheron de chumbo. Non é que ao xenial compositor alemán matáseno a balazos, senón que literalmente foi un tratamento médico a base de chumbo o que lle provocou a morte. . Un médico analizou restos de cabelos do compositor ata ser capaz de dispoñer dunha visión médica. Durante a investigación detectouse que , o compositor sufría xa dunha sobrecarga de chumbo. Nesas datas, Beethoven era tratado en Viena dunha pulmonía. O seu doutor atacou a enfermidade con sales de chumbo, habitualmente empregadas na época.

Con todo, o bienintencionado tratamento provocou unha hidropesía que empeorou as dificultades respiratorias de Beethoven. Para aliviarlle, o doutor, realizou varias puncións que desinfectó cun xabón a base de chumbo. Unha vez máis, o remedio empeorou a enfermidade e tanto chumbo foi xa demasiado para o seu fígado. Un fígado debilitado por unha forte cirrose e da que o médico non se decatou ata a autopsia.

 

 

Link

https://www.rtve.es/alacarta/videos/ingenieria-romana/acueductos-ii/5781820/

Webgrafía

https://es.wikipedia.org/wiki/Plomo 

https://es.statista.com/estadisticas/635363/paises-lideres-en-la-produccion-de-plomo-a-nivel-mundial/ 

https://desguacesballestero.es/el-plomo-un-metal-con-mucha-historia-2/

https://www.who.int/es/news-room/fact-sheets/detail/lead-poisoning-and-health 

https://www.tienda-medieval.com/es/lanzas/9740-dardo-romano-plumbata.html

https://www.abc.es/estilo/gente/abci-beethoven-murio-envenenado-plomo-200708300300-164584451764_noticia.html

 

 

 

 

Alfred Wegener

 

 

 Alfred Wegener

  Por Ariadna Díaz Tondode 4º ESO CPI Virxe da Cela

Quen era Alfred Wegener? 

Alfred Lothar Wegener naceu en Berlín, 1880 e faleceu en Groenlandia, 1930.

Foi un geofísico e meteorólogo alemán que  formulou a teoría de deríva continental.  Fillo dun pastor protestante,  interesouse pola astronomía e a meteoroloxía ademais da física. Licenciouse en Berlín e logo traballou no Observatorio Aeronáutico de  Lindenberg, onde xa se atopaba o seu irmán  Kurt; neste período participou en numerosas ascensións en globo. 

 

                              Que fixo Alfred Wegener?

En 1906 tomou parte nunha expedición danesa a  Groenlandia; na devandita ocasión iniciou unha interesante colaboración co famoso meteorólogo  Wladimir  Köppen, con cuxa filla casaría máis adiante. Despois doutra viaxe de estudos a América do Sur, Alfred  Wegener estableceuse no Observatorio de  Marburgo, e en 1910 empezou a publicar unha serie de volumes destinados a ilustrar as diversas propiedades da atmosfera. 

O primeiro artigo de Alfred  Wegener sobre derívaa continental publicouse no ano 1912, pero topou cunha feroz oposición nos ambientes científicos; só algúns  geodestas* tentaron valorar a súa credibilidade mediante medicións de latitude.

Ese mesmo ano Wegener participou noutra expedición a  Groenlandia en busca de probas que confirmasen a súa teoría. Combateu na Primeira Guerra Mundial e, durante un permiso, preparou o seu famoso libro A orixe dos continentes e os océanos (1915). Ao finalizar a guerra, exerceu como profesor en  Hamburgo, e en 1924 trasladouse a  Graz. En 1930 participou nunha última expedición a  Groenlandia, sempre en busca de novos indicios; con todo, desapareceu entre os xeos e o seu corpo non foi atopado ata o ano seguinte.

 

     Que é Panxea?

Fai máis de 300 millóns de anos, os continentes uníronse a causa do movemento das placas  tectónicas formando un só. A este  súper continente chamóuselle  Panxea.
Vén do grego pan (todo) e  xea (terra). E en efecto, tratábase dunha masa de terra distribuída a través do Ecuador.

Cen millóns de anos despois,  Pangea se  fragmentó e as terras foron movéndose ata alcanzar a localización actual dos cinco continentes, nun proceso que aínda non se detivo.

 

 

 

            Por qué non aceptaron a sua teoría cando a publicou?

A teoría non foi aceptada por varias cuestións, unhas científicas como non ter unha explicación clara para explicar o movemento dos continentes e outras políticas

A pesar da validez das súas probas a súa teoría caeu na súa época en descrédito non sendo recoñecida ata máis tarde. A situación histórica da súa época non contribuíu a que a teoría da deriva continental fora aceptada. As tensión entre as grandes potencias mundiais, que desembocaron nas dúas Guerras mundiais nos anos 1914 e 1939, nas que Alemaña o pais de Wegener opúxose ao resto de potencias mundiais fixo que as súas teorías non tiveran unha boa aceptación pol ba comunidade científica, maioritariamente de orixe anglosaxón e francés.

 

Video Wegener deriva continental

Noticia: ABC Wegener 

Wegener e a deriva dos continentes

Noticia: Otro supercontinente 

 

Zona de los archivos adjuntos Vista previa del vídeo Vida Animada: Pangea | HHMI BioInteractive Video de YouTube

Ernest Rutherford

 

 Ernest Rutherford

Por Noelia Silveira Quintián 4º ESO CPI Virxe da Cela

 

Rutherford era un físico e químico británico que se decicou ao estudo das partículas radioactivas e logrou clasificalas en alfa (α), beta (β) e gamma (γ).

Achou que a radioactividade ía acompañada por unha desinteración dos elementos, o que lle levou a gañar o Premio Nobel de Química en 1908.

Tamén débeselle un modelo atómico, co que probou a existencia do núcleo atómico, no que se reúne toda a carga positiva e case toda a masa do átomo.

Teoría atómica de Rutherford

O modelo planteado por Rutherford suxire que a carga positiva do átomo está concentrada nun núcleo estacionario de gran masa, mentres que os electróns negativos móvense en órbitas ao redor do núcleo, ligadas pola atracción eléctrica entre cargas opostas. 

O átomo era un sistema planetario de electróns virando ao redor dun núcleo atómico pesado e con carga eléctrica positiva.

O modelo atómico pódese resumir en da seguinte maneira:

1. O átomo posúe un núcleo central pequeno, con carga eléctrica positiva, que contén case toda a masa do átomo.

2. Os electróns viran a grandes distancias ao redor do núcleo en órbitas circulares.

3. A suma das cargas eléctricas negativas dos electróns debe ser igual á carga positiva do núcleo, xa que o átomo é  eléctricamente neutro.

Outros experimentos

• Durante a Primeira Guerra Mundial estudou a detección de submarinos mediante ondas sonoras, de modo que foi un dos precusores do soar.

• Logrou a primeira transmutación artificial de elemtos químicos 1919 mediante o bombardeo dun átomo de nitróxeno con partículas alfa. As transmutacións débese á capacidade de transformarse que ten un átomo sometido a bombardeo con partículas capaces de penetrar no seu núcleo. 

Webgrafía

https://www.ecured.cu/Ernest_Rutherford

https://www.ecured.cu/Teor%C3%ADa_at%C3%B3mica_de_Rutherford

VIDEO:

 

NOTICIA:

https://www.meteorologiaenred.com/modelo-atomico-de-rutherford.html

 

Prácticas de laboratorio de 2º de ESO

 

 

O alumnado de 2ª de ESO de Física e química realizou o mes pasado prácticas de química sobre preparación e separación de mesturas

 

Podedes ver algunhas das imaxes desta práctica na que o alumnado preparou distintas disolucións e observou diferentes técnicas de separación de mesturas

 

 

Dilatación da materia co aumento de temperatura:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mediante o quecemento dun fluído podemos observar a súa dilatación  e aumento de volume co aumento de temperatura: Lei de Charles

Funil de decantación:

O funil de decantación permítenos separar substancias de distinta densidade como auga, aceite e limos.

Centrifugación:

Mediante a centrifugación podemos separar rapidamente  substancias de distinta densidade

Columna de destilación:

A columna de destilación  permítenos a separación de substancias con distinto punto de ebulición como auga e alcohol

Albert Einstein

 

____________________________________________________________________________________________________

Biografía:

Albert Einstein foi un físico alemán dos séculos XIX e XX (naceu o 14 de marzo de 1879 e morreu o 18 de abril de 1955) coñecido principalmente polo desenvolvemento da teoría da relatividade (especial e xeral) e a explicación teórica do movemento browniano e o efecto fotoeléctrico.



Naceu na cidade alemá de Ulm, pero ao ano de vida a súa familia mudouse a Munich, onde viviría ata os 15 anos. Con 17 ingresou na Escola Politécnica Federal de Zúric para estudar matemáticas e física. Cinco anos máis tarde, xa graduado, conseguiu a nacionalidade suíza e en 1902 comezou a traballar na Oficina Federal da Propiedade Intelectual de Suíza, emprego que compaxinou ata os 30 anos coas súas investigacións científicas.


1905 foi o seu ano máis frutífero, resultado da publicación de catro artigos científicos sobre o efecto fotoeléctrico, o movemento browniano, a teoría da relatividade especial e a equivalencia masa-enerxía (E = mc²). O primeiro valeulle o Premio Nobel de Física do ano 1921, o segundo o grao de doutor e os dous últimos consagraríanlle, co tempo, como o maior científico do século XX.


En 1908 comezou a exercer como profesor de física na universidade de Berna, cargo que continuaría anos posteriores en Praga e finalmente en Berlín, cidade na que viviu ata que o ascenso do réxime nazi fixéselle abandonar Alemaña e mudarse a Estados Unidos (1932). Alí impartiu docencia no Instituto de Estudos Avanzados de Princeton, nacionalizouse estadounidense (obtendo a dobre nacionalidade suízo-estadounidense) e pasou o resto da súa vida tentando integrar as leis físicas da gravitación e o electromagnetismo así como divulgando valores pacifistas, socialistas e sionistas ata o seu falecemento por unha hemorraxia interna o 18 de abril de 1955 (76 anos).

____________________________________________________________________________________________________

Aportacións científicas:

Relatividade xeral: 

Einstein construíu a súa nova teoría da gravitación (á que chamou teoría xeral da relatividade).

A xenial idea de Einstein foi supoñer que a gravidade (que está por todos os lados e en todo momento no universo) está intimamente unida ao espazo e ao tempo (que obviamente están tamén por todos lados do universo e en todo instante). Propuxo que o nexo de unión era a xeometría: o que ocorre, di Einstein, é que, en presenza dunha masa, o espazo-tempo se " deforma", de modo que calquera outra masa nota ese espazo  deformado, e vese obrigada a seguir traxectorias diferentes a cando estaba o espazo sen  deformar (sen ningunha masa).

Que significa a deformación do espazo? Significa que o espazo adquire unha xeometría diferente da que estamos habituados (o chamado espazo plano ou  euclidiano).

Relatividade especial:

A teoría foi formulada de maneira moi sinxela, xa que consiste soamente en dous postulados: A velocidade da luz é unha constante, independente- mente do sistema de referencia desde o cal se mida. As leis da Física son as mesmas para os diferentes observadores inerciales.

Movemento browniano:

Unha partícula suficientemente pequena como un gran de pole, inmersa nun líquido, presenta un movemento aleatorio, observado primeiramente polo botánico  Brown no século  XIX. O movemento  browniano pon de manifesto as  fluctuaciones estatísticas que ocorren nun sistema en equilibrio térmico. Teñen interese práctico, por que as  fluctuaciones explican o denominado "ruído" que impón limitacións á exactitude das medidas físicas delicadas.

O movemento  browniano pode explicarse a escala molecular por unha serie de colisións nunha dimensión na cal, pequenas partículas (denominadas térmicas) experimentan choques cunha partícula maior.

 

 

 

 https://youtu.be/dde9IcGvsAM

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

____________________________________________________________________________________________________

Daniel Pena Bonome