HENRIETTA SWAN LEAVITT
( Lancaster, 1868 - Cambridge, 1921)
A Leavitt débese o descubrimento da relación entre o período e a luminosidade das variables Cefeidas: observou que a súa luminosidade aumentaba co período de variación lumínica. Este descubrimento permitiulle calcular con boa aproximación a distancia da fonte estelar.
En 1912 publicou este traballo que supoñería a súa maior achega á
astronomía: a relación entre o período e a luminosidade das Cefeidas. Titulábase Períodos de 25 estrelas variables na pequena Nube de Magallanes.
Nel explicaba que, segundo as súas observacións, canto máis brillante
era a estrela, máis tempo duraba a pulsación; por tanto, podíase
determinar o período de pulsación e descubrir o brillante que é a
estrela (estas estrelas son pulsantes debido a que as zonas de hidróxeno e helio ionizado atópanse preto da superficie).
As Cefeidas son máis brillantes cando están preto do seu tamaño mínimo e, posto que todas as Cefeidas
están, aproximadamente, á mesma temperatura, o seu tamaño determina a
súa luminosidade.
Ademais, estas estrelas son tan brillantes que se
poden observar en galaxias moi afastadas.
Existía, por fin, unha maneira de medir a distancia entre estas estrelas
de forma bastante precisa.
De feito, en 1918 Hubble calculou o tamaño da Vía Láctea empregando en boa parte as fórmulas de Leavitt.
E puido afirmar que o universo estaba formado non só pola nosa galaxia,
senón por moitas outras galaxias, e o máis importante, que o universo
estaba en expansión.
En 1913 Henrietta desenvolveu un patrón de medición fotográfica que foi aceptado
polo Comité Internacional de Magnitudes Fotográficas e adoptado para o
Mapa Astrográfico do Ceo.
No momento da súa morte completara a determinación de magnitudes en 108 áreas do ceo. Henrietta Leavitt dedicou toda a súa vida a este gran traballo.
Vídeo:
XEOLOCALIZACIÓN:
NOTICIA:
BIBLIOGRAFÍA:
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.