BURATO NEGRO

 BURATO NEGRO

 Un burato negro é unha rexión do espazo-tempo a causa dunha gran  concentracion de masa no seu interior que aumenta a densidade, o que xenera un campo gravitatorio que ningunha partícula nin a luz pode escapar. 

COMO SE FORMA UN BURATO NEGRO?

O proceso de creación dun burato negro comenza cando morre unha xigante roxa (estrela de gran masa), tras varios millóns de anos a forza gravitatoria da estrela empeza a exercer forza sobre si mesma, orixinando unha masa concentrada dun pequeno volumen, convertíndose nunha enana branca. Este proceso segue ata o colapso do astro pola auto atracción gravitatoria que remata por convertir a esta enana branca nun burato negro, producindo unha forza de atraccion tan forte que atrapa ata a luz de este.

 

HISTORIA DO BURATO NEGRO

O concepto de burato negro que temos hoxe en día foi escrito nun artículo enviado en 1783 na Royal Society por un xeólogo ingés chamado Jonh Michell.

Michell calculou que un corpo cun radio de 500 veces o do Sol e da mesma densidade, tería na súa superficie, una velocidade de escape igual ca da luz e sería invisible.

En 1915 Einstein desenvolveu a relatividade xeral e demostrou que a luz foi influenciada pola interacción gravitatoria.

En 1967 Sephen Hawking y Roger Penrose probaron que os buratos negros son solución ás ecuacións de Einstein e que en determinados casos non se podía impedir que se crease un burato negro a partir dun colapso. A idea do burato negro tomou forza cos avances científicos e experimentais que levaron ao descubrimento dos púlsares.

Os púlsares son estrelas de neutróns que emiten radiacións periódicas.

      CLASIFICACIÓN DOS BURATOS NEGROS:

Segundo o seu tamaño existen tres tipos de buratos negros:

•  micro buratos negros (máis pequenos e débiles),
•  buratos de masa estelar (medianos e máis comúns)
•  buratos negros supermasivos, os máis grandes.

Os buratos negros pequenos e medianos son moi densos, pero un burato negro supermasivo é menos denso, debido a que a materia ten máis espazo para expandirse. 

                É POSIBLE VIAXAR POR MEDIO DELES?

O astrónomo inglés Ian Crawford asegura que o home podería atravesar buratos negros e chegar en instantes a puntos remotísimos do cosmos sen ser desintegrado polas enormes forzas gravitatorias. A idea básica, aínda que non é unha novidade, é digna da ciencia- ficción: penetrar nun "burato negro" e aparecer noutro punto do universo, quizais a miles de anos luz, saltando nun instante unha distrancia practicamente inimaxinable.

Ata agora a hipótese dos científicos é que os poderosos campos gravitatorios nos buratos negros desintegrarían aos astronautas que se atreveron a visitalos. Crawford contradi aos seus colegas sostendo que as viaxes poderían ser " manipuladas" para evitar traxedias. 

Na imaxe, pódese observar, o que é coñecido como buraco de verme, polo cal, poderían haber translacións dun lado a outro instantaneamente. Podemos ver, como neste caso ten dous extremos, supostamente afastados entre si por millóns de anos luz.

                  PÓDESE VIAXAR NO ESPAZO-TEMPO
                  A TRAVÉS DUN BURATO DE VERME?

 Os humanos viaxaron á Lúa e enviaron sondas robóticas aos planetas do Sistema Solar e máis aló. Hoxe en día quedan innumerables lugares por visitar ao alcance da tecnoloxía, pero o afán de exploración leva a pensar en viaxar ás estrelas. Por desgraza, o Universo é tan inmenso e está tan disperso, que parece imposible que podamos chegar a logralo. Por exemplo, a nave que máis lonxe viaxou en toda a historia, a Voyager 1, apenas está a 19 horas e media luz do Sol, mentres que a estrela máis próxima e os seus planetas están a 4,22 anos luz: a nave Voyager necesitaría 80.000 anos para chegar alí. Por iso habería que preguntarse se as naves das próximas décadas serán o suficientemente rápidas como para facer que as viaxes interestelares non sexan imposibles. Algúns científicos cren que non será posible nin a longo prazo, e que non sairemos do Sistema Solar no próximo milenio.





En medio de este panorama descorazonador, los amantes de la ciencia ficción han encontrado en los agujeros de gusano, auténticos túneles de comunicación en el tejido del espacio-tiempo, una vía de escape a las enormes distancias que existen en el Universo. Pero, ¿realmente lo son? Tal como explicó en Scientific American Richard F. Holman, profesor de física en la Universidad Carnegie Mellon (Estados Unidos), en principio podría ser que sí: «los agujeros de gusano son soluciones para las ecuaciones de campos de Einstein para la gravedad que actúan como "túneles" que conectan puntos en el espacio-tiempo», incluso cuando esos puntos están a grandes distancias.

COMO DETECTAR BURATOS NEGROS?

Bueno, non existen rexistros de que alguén detectara un burato negro con telescopios comúns, o que se fai  normalmente é utilizar medidores de raios X para detectarlos, pois son grandes emisores destes raios debido á perda superficial da materia por parte dun corpo que é absorbido por un burato  negro, también son detectados debido ao efecto que teñen sobre os corpos visibles que se atopan á carón destes buratos negros.

RELACIÓN ENTRE A RELATIVIDADE E  OS BURATOS NEGROS

Visto que un burato negro é un fenómeno cuxa característica máis relevante é a gravidade casi infinita que posue, tan grande que nin siquiera a luz pode escapar.

A teoría  xeral da relatividade describe a  gravidade como una manifestación da curvatura do espazo - tempo. Canto máis masivo sexa un obxeto maior será a  súa influencia sobre o espazo e o tempo.
O entendemento de qué poda ocurrir nun buratoo negro (falamos claro do que pasaría ao pasar o horizonte de sucesos) é pura especulación
debido a que ao non cumprirse ningunha lei física non podemos nin sequera predicir que ambiente existirá. É como querer saber como era todo antes do Big Bang, é dicir, só Divos sábeo!.

 Supostamente a teoría da relatividade especial pode predicir que ocorre ata chegar a ese horizonte de sucesos, sinxelamente todo movemento deixa de existir (incluído o paso do tempo) pero a veracidade da devandita teoría púxose en maio do 2000 en cuestión pois un grupo de científicos realizaron un experimento nun túnel cuántico onde demostraron que os fotóns poden viaxar máis rápido que a luz. Isto revoluciona todo o ata agora coñecido.... significa que o noso entendemento sobre o comportamento físico preto ao horizonte de sucesos pode non ser como o predicir a teoría de Einstein. 

A teoría da relatividade fala acerca de que a gravidade afecta o tempo pois afecta á velocidade da luz... bo, moito do que se falou parte desa premisa, non se trata de algo tan sinxelo de aceptar considerando que na actualidade existen dúas teorías dominantes na física: a teoría cuántica e a teoría da relatividade, cada unha irreconciliable nalgúns puntos coa outra. Con todo pénsase que moitos dos fenómenos descubertos e estudados nos últimos tempos como as singularidades parten inevitablemente da relatividade xeral.